“Black Box: First Movement is een interdisciplinaire performance waarin de theatertechniek zelf de hoofdrol speelt. In deze dans van door-draaiende volgspots, openslaande gordijnen en omvallende standaarden wordt er gecomponeerd met alles wat al in de zaal ligt, maar normaal niet gezien wordt.”
Interdisciplinair regisseur Anna Verkouteren Jansen doet technologisch onderzoek binnen het audiotheater. Met het doel een ‘dramaturgie van de zintuigen’ te ontwaren, duikt ze in 3D-geluidssoftware, hackt ze een massagestoel én opent ze een 0909-telefoonlijn. Haar werk gaat over de troostende kracht van onze verbeelding. Ze mengt theater- en filmcodes met installatiekunst- poëzie- en muziekcodes, met het doel de kijker een zo intiem en immersief mogelijke ervaring te geven. Inhoudelijk focust ze zich hierbij op de ‘dramaturgie van de zintuigen’, waarbij ze alle theatrale middelen in wil zetten als onderdeel van een partituur, zodat het publiek met het lichaam kan gaan kijken en de ratio kan loslaten. Ze zet technologie en vervreemdende elementen in, in de hoop het publiek een magisch moment buiten de realiteit te laten beleven, om specifieke emotie en vervreemding op te roepen.
De familievoorstelling Lach niet gaat over geluk, angst en vriendschap. Bo en Teun wonen in een dorp waar niet gelachen mag worden. Dit, omdat er in het verleden iemand gesneuveld is door de slappe lach. Hierdoor is men lachen gaan zien als iets gevaarlijks. Iets waar je in kunt blijven hangen. Als voorzorgsmaatregel heeft men besloten dat lachen daarom verboden is. Een voorstelling vol humor, beweging en interactie, voor iedereen vanaf 4 jaar.
Een man, achtervolgd door de oorlog, brengt de oorlog naar zijn huis. Paranoia is de eerste toneelbewerking van de novelle van W.F. Hermans uit 1948. Het stuk – intiem uitgevoerd in de stijlkamer van een grachtenpand (The Merchant House galerie) – verbindt Hermans’ meeslepende novelle met onze tijd. Hoe leven we met geweld? Hoe leven we met elkaar?
BANG is een solovoorstelling geschreven, gemaakt en gespeeld door Hanneke van der Paardt, in samenwerking met Gillis Biesheuvel. BANG gaat over angst, trauma, familie en opgroeien. Het gaat over afstand nemen en reflecteren en over juist níét reflecteren en gewoon dingen gaan dóén. Niet alles hoeven snappen maar doorbewegen, naar buiten gaan, gaan sleeën in de sneeuw. Geworteld in het werk van kunstenaars die over hun leven schrijven, zoals Nicolien Mizee en Joan Didion, gaat Hanneke op zoek naar taal en vorm om de dingen die gebeurd zijn te begrijpen.
Eddie the Eagle is een voorstelling over de slechtste skischansspringer aller tijden gebaseerd op een waar gebeurd verhaal over een stukadoor die besloot als eerste Brit ooit mee te doen aan de Olympische Spelen op het onderdeel schansspringen. Hij was ongelooflijk slecht maar kwalificeerde zich toch voor de olympische spelen en sprong daar naar een Brits record. De voorstelling is een ode aan het falen: Een portret van een antiheld die ‘succesvol’ zijn in een totaal nieuwe context plaatst. Eddie the Eagle is een moderne Icarus, niet bang om te vliegen maar ook niet bang om neer te storten.
“Wij huilen samen wordt een verbale battle tussen een man en een vrouw. Ze vechten hun perverse relatie uit met inzet van alles wat op het toneel beschikbaar is. De blik van de toeschouwers zweept ze op elkaar af te troeven met slinkse punchlines en emotionele voltreffers. Ze vechten tot ze breken.”
De Dode Baby Voorstelling is de derde soloperformance van Sofie Kramer. We aanschouwen Lodewijk, de dode baby op sterk water die op wonderlijke wijze haar bezit werd en een pijnlijke herinnering opriep. De aanleiding voor een confronterende lecture performance over de controledrang van de mens.
Nothing Ontploffing is een knallende performance van rapper en producer Elmer over een mens die in tweeën splitst.
Monstrum is an immersive, participatory bedtime story that takes the audience on a journey back to childhood fears of monsters in the shadows to rediscover what these creatures were, where they came from, and what they warned against.