Categorie: discipline

Richard Hemker (1967) werkt aan een tweeluik dat zich afspeelt in de mediterrane wereld van de zestiende eeuw. In de lente van 2022 verscheen Dedalo, uit zee opgestaan. Het nieuwe deel Dedalo, in zee opgegaan is voorzien voor de lente van 2023. Eerder verschenen van Hemker de verhalenbundel Scherzo (Querido, 2009) en de roman Hoogmoed (Van Oorschot, 2016).

Dedalo, uit zee opgestaan is de intense geschiedenis van het korte leven van de Dalmatische vissersjongen Dedalo Piscioneri, geboren op eerste paasdag van het jaar 1547. Zestiende eeuw. Het Ottomaanse Rijk is op het toppunt van zijn macht. Dedalo, uit zee opgestaan is de intense geschiedenis van het korte leven van de Dalmatische vissersjongen Dedalo Piscioneri, geboren op eerste paasdag van het jaar 1547. Dedalo is niet alléén: een waaier van levensechte, uiteenlopende figuren verschaft deze vertelling haar enorme reikwijdte. Door het avontuur heen dringt zich de vraag op hoe de vroegmoderne mens zich tot de eeuwigheid verhield en wordt zijn ontvankelijkheid uitgelicht voor signalen die in later eeuwen overstemd zijn geraakt. Met zichtbaar plezier en een fabelachtige detaillering laat Richard Hemker sterk verschillende werelden samenvloeien tot een veelzijdig verhaal dat zich verplaatst van Italië, door de Balkan naar Constantinopel. En Dedalo, uit zee opgestaan blijkt meer te zijn dan de overlevering. Hemker schildert in kristalheldere kleuren de facetten van een wereld die verdwenen lijkt, maar dankzij zijn eigenzinnige verteltalent sprankelend herleeft.

‘Károly’ is het verhaal van mijn grootvader. Tussen 1920 en 1930 kwamen ruim zestigduizend Hongaarse kinderen met de zogenaamde kindertreinen naar Nederland om op krachten te komen. Hongarije was een van de grote verliezers van de Eerste Wereldoorlog, de meeste kinderen waren erg ondervoed. De bedoeling was dat zij na drie maanden zouden terugkeren naar huis, maar een groot deel van hen is voor altijd in Nederland gebleven. Onder hen bevond zich mijn grootvader, Károly Kézér. Hij was elf jaar oud toen hij in 1921 in Boedapest op de trein werd gezet, hij zou zijn ouders en zijn broers en zussen nooit meer zien.

Mijn grootvader kwam terecht bij een gastgezin in het Brabantse Vorstenbosch. Eenmaal volwassen werd Károly boer, hij trouwde en kreeg veertien kinderen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij een actief lid van een ondergrondse groepering die hulp bood aan onderduikers. In juli 1944 werden een Joods echtpaar met hun tienerzoon en een jongeman naar zijn boerderij gebracht. Ze verbleven daar tot het einde van de oorlog.

In 1975 ontvingen mijn grootouders een onderscheiding: De Rechtvaardigen onder de Volkeren, van Yad Vashem, de officiёle staatsinstelling van Israёl voor het herdenken van de Joodse slachtoffers van de Holocaust en de redders van de Joden.

Károly Kézér heeft zijn Hongaarse verleden altijd doodgezwegen. Ik heb mijn opa nooit gekend, hij overleed negen dagen voor mijn geboorte.

Lieke Kézér heeft twee romans geschreven. ‘De afwezigen’, in 2017 bekroond met de ANV Debutantenprijs én De Bronzen uil, en ‘De verloren berg’, die in 2019 is verschenen.

Julien Ignacio (1969) studeerde af als literatuurwetenschapper. Hij publiceerde theaterteksten, blogs en korte verhalen. In 2008 ontving hij de El Hizjra literatuurprijs voor zijn toneelstuk Hotel Atlantis. Hij is redacteur van literair tijdschrift Tirade en bestuurslid van de Werkgroep Caraïbische Letteren. Bij Van Oorschot verscheen in 2018 zijn debuutroman Kus (nominatie Bronzen Uil). Met collega-schrijver Raoul de Jong is hij de samensteller van een bloemlezing Caraïbische literatuur die in 2022 uitkomt bij uitgeverij Das Mag. Met een werkbeurs van het Letterenfonds en het Amarte Fonds werkt hij momenteel aan zijn tweede boek Goudjakhals.

Goudjakhals is een aaneengeregen ketting van migrantenverhalen. Ieder verhaal laat een gezicht zien dat schuilgaat achter de ‘migrantenstroom’. Het boek gaat van de koude, natte straten van de Bijbelbelt, over de fonkelnieuwe grachten van Amsterdam in de Gouden Eeuw naar de zonnige, dansende eilanden Aruba en Curaçao en de kapotgeschoten straten van Beirut en Aleppo. Het boek spreekt over liefde, familie en verlies, maar ook over de eenzaamheid van een Palestijn met een gebroken hart en een Iraanse Koerd die in onmogelijke omstandigheden vriendschap sluit met een Artificiële Intelligentie (AI). De verhalen, die de late 17e eeuw tot de nabije toekomst overspannen, behandelen politiek, sociale tegenstellingen, bovennatuurlijke krachten maar vooral ook de zachte krachten die, volgens Henriette Roland Holst, uiteindelijk zullen overwinnen.