“an august silence” trekt de luisteraar in een vreemde wereld waar de tijd stil staat. Hoe rustiger het wordt en hoe minder er gebeurt, hoe duidelijker de motie van de stilte naar voren komt. Met rust en aandacht voor subtiele details ontluikt een werk vol poëzie, kamermuziek en klanksculpturen.
Legiana Collective is een moderne folkband die eigen nummers en folktraditionals van over de hele wereld speelt. De focus ligt op de harmonieuze samenzang van de vier zangeressen, met begeleiding van guarana, viool, cello, mandoline, gitaar, contrabas, diatonische accordeon en percussie.
Een zoektocht naar de herinnering en nalatenschap van Mathieu Wijdevens betovergrootvader: Surinaamse kunstenaar en activist G.G.T. Rustwijk (1862-1913). Door middel van film, performance, interviews en archiefmateriaal gaan we ter plekke op zoek naar “zijn” Suriname en hoeveel daarvan over is.
Kawa Nemir onderneemt een literaire missie die als onmogelijk wordt beschouwd: het vertalen van James Joyce’s Ulysses naar het Koerdisch, een onderdrukte taal in Turkije. Vanwege de politieke omstandigheden in Turkije zoekt hij zijn toevlucht in Amsterdam als ‘writer in residence’ in het voormalige huis van Anne Frank.
Saïd Kinos (1988) is een beeldend kunstenaar die woont en werkt in Rotterdam. Uit zijn werk spreekt een fascinatie voor de manier waarop mensen met elkaar communiceren. Communicatie via taal, symbolen en (sociale) media is een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor zijn werk.
Anouk van Zwieten krijgt een ontwikkelbijdrage voor haar project PART TWO.
De ontwikkelingsbijdrage stelt mij in staat mijn onderzoek verder uit te werken en mij te blijven ontwikkelen als beeldend kunstenaar. Juist dit ‘vrije spel’ vereist echter een context, waarin de omstandigheden ideaal zijn en het proces ongestoord kan plaatsvinden.
Emilio Timp is een evenwichtskunstenaar. Hij zet spanning om in serene rust. Hij wil de chaos en de onrust beteugelen met eenvoud en esthetiek. Hij dwingt het niet af, maar gaat in een flow met de materie mee. De sculptuur zal waarschijnlijk nooit volmaakt zijn, maar moet wel altijd in balans zijn.
Fen Verstappen werkt op dit moment, met steun van Amarte, aan haar tweede roman De eend en de haas, die (hopelijk) dit jaar nog verschijnt bij Das Mag.
Fen Verstappen hing haar goedbetaalde baan als copywriter in de wilgen om mooie dingen te schrijven. Ze debuteerde in 2019 bij uitgeverij Das Mag met het autofictieve Moeder af. Ze woont in Amsterdam-Noord met haar twee dochters, en regelmatig ook met haar ex.
Sholeh Rezazadeh (1989) is schrijver en dichter. Ze kwam in 2015 vanuit Iran naar Nederland. Drie jaar na haar aankomst tekende ze een contract voor haar literaire roman. In 2019 won ze de El Hizjra literatuurprijs voor haar poëzie. De hemel is altijd paars, haar debuutroman, is bekroond met De Bronzen Uil Publieksprijs voor het beste Nederlandstalige debuut.
Haar werk is gepubliceerd onder de andere in NRC, De Gids, De Groene
Amsterdammer, Awater en de Poëziekrant. Sholeh was te horen op NPOBrommer op zee, Radio1, Radio4, en festivals waaronder Crossing Border, ILFU, Brainwash, en Noorderzon.
Momenteel is ze bezig met haar tweede roman die in 2023 zal verschijnen.
Meer info
Ik heb besloten om het gevaarlijkste te doen wat je als schrijver kan doen: een boek over je schoonfamilie schrijven.
Professor Raad, eenenzeventig jaar oud en zojuist met pensioen gegaan, ziet er altijd een beetje uit alsof hij de weg komt vragen.
Twee dagen na de aanslag op Boulevard d’Anglais in Nice landt de professor op Nice Airport. Hij wordt van het vliegveld gehaald door Karim.
Karim is een vrome moslim, vader van drie dochters en huismeester van de villa waar de professor iedere zomer een week verblijft.
Karim heeft altijd haast, maar het is nooit zijn eigen haast.
Het leven is vaak te direct en bevreemdend voor de professor, maar zijn alter ego, een knuffelolifant genaamd Mimp, helpt hem de wereld om hem heen te navigeren en een stille vriendschap met Karim te sluiten.
Olifantenpaadjes is een roman over hoe je je vandaag de dag met oude knieën een weg door het leven baant.
Sebastiaan Chabot (1989) behaalde zijn Master of Fine Arts in Creative Writing aan New York University (NYU). Hij studeerde af bij Jonathan Safran Foer met zijn debuutroman De slaap die geen uren kent, die in 2020 de shortlist haalde van de Anton Wachterprijs. In het voorjaar van 2023 zal bij uitgeverij Atlas Contact zijn tweede roman, Olifantenpaadjes, verschijnen.